THOUGHTS

It is better to know some of the questions than all of the answers.

The people who think they are happy should rummage through their dreams

One is easily fooled by that which one loves.

Education is not the filling of a pail, but the lighting of a fire

A man who does not lose his reason over certain things has none to lose. New opinions are always suspected, and usually opposed, without any other reason but because they are not already common. There are two kinds of people in one's life—people whom one keeps waiting—and the people for whom one waits

How glorious it is—and also how painful—to be an exception

Happiness is not a station you arrive at, but a manner of traveling. —

Almost any man knows how to earn money, but not one in a million knows how to spend it.

When you are right, no one remembers; when you are wrong, no one forgets. The only thing we have to fear on this planet is man.

Fear is a disease that eats away at logic and makes man inhuman. 

People love to talk but hate to listen. 

A nickname is the heaviest stone that the devil can throw at a man

In every real man a child is hidden that wants to play. 

Happiness isn't something you experience; it's something you remember. 

The highest purpose is to have no purpose at all.

मेर प्रिय शिक्षक

हमारा जीवन ज्ञान बिना अधुरा हे। हमें ज्ञान पाने के लिए आलस्य छोड़कर पढना  होता हे। पहले के ज़माने में शिष्य आश्रम में पढने जाया करते थे। आश्रम में गुरु पढ़ते थे। और पढाई ख़त्म हने के बाद गुरु को गुरु दक्षिणा दी जाती थी।आज कल के आधुनिक युग में गुरु दक्षिणा की जगह पैसे (फी) ली जाती हे। और आश्रम की जगह  में पाठशाला में पठते हें। वहा हमें सब सुविधाए मिलती हें।

वेसे तो मेरी पाठशाला में सारे शिक्षक मेरे प्रिय हे। उसमेसे सबसे प्रिये मीणा मेम हे। वे हमारे शाला के आचार्य हे। वे हमारा सामाजिक ज्ञान का विषय लेते हे। वे बहुत अछी तरह पठते ते हे। वह क्रोधी हे अगर हम उनका कहा न मने तो वे डटते हे वर्ना वे बहुत अच्छे हे। वे इस बार पहेली बार हमारा विषय ले रही हे।

वेसे मेरे वर्ग में कई शिक्षक आते हे। वे सभी बचो को अपने बचो की तरह पठाते हे। मेरे वर्ग में आते सभी शिक्षक मुझे पसंद हे।

શૈશવન સંસ્મરણો

આજે હું ધોરણ સાત મા અભ્યાસ કરુ છું .આમ તો, આજે પાણ હું નાની  જ કહેવાઉ। તેમ  છતાય મને મારુ  શૈશવ ખુબ યાદ આવે છે.  શૈશવ એટલે બાળપણ। બાળપણ કોને ન ગમે? મનુષ્ય જીવન ની સૌથિ શ્રેષ્ઠ આવસ્થા બલાવસ્થા છે.

મને યાદ છે કે હું જયારે સાવ નાનો હતો ત્યારે મને કોઈ પાણ જાત ની ચીંતા ન હતી.મારી ચીંતા તો મારી મમ્મી -પપ્પા, અને મારા દાદા -દાદી કરતા. બાળપણ માં મારા મમ્મી મને સારુ -સારુ જમાડી મને ખુશ કરતા. જો તાવ આવ્યો હોય તો મને કડવી દવા આપી મારુ ખુબ ધ્યાન રાખતા. મારા આરોગ્ય વિશે હંમેશા સંભાન રહેતા અને દરરોજ મીઠા હાલરડા ગાઈ ને મને સુવડાવતા.

હું જ્યારે ચોથા ધોરણ માં આવી ત્યારે મને મારા દાદા શાળા એ મુકવા આવતા. રસ્તા મા અમે ખુબ સરસ વાતો કરતા. જો પપ્પા મને  ક્યારેય ખીજાય તો મારા દાદી મને પોતાના ખોળમાં બસાડી લેતા.પપ્પા  મને  રાત્રે આંક પુછતા. દરરોજ મારા મુમમી મને ભણાવતા પરીક્ષા માં મારો પ્રથમ નંબર આવે એટલે મારા મુમ્મી પપ્પા મને આઈસ ક્રિમ ખવડાવતા. 

જ્યારે હું પાંચમાં ધારણ માં આવી ત્યારે મને શાળા માંથી એક વાર થપકો મળ્યો હતો. એ વખત ની ઘટના મને યાદ છે કે રીસેસ માં અમે બધા મિત્રો સાથે મળી ને રમતા હતા. ત્યારે એક છોકરા ની આંખ માં મેં ધૂળ નાખી હતી. અને તે છોકરો ખુબજ રડ્યો. તેની આંખ માં થી ધૂળ કાઢવા ખુબ જ પાણી છાટીયુ છતા   પણ તેનું રડવાનું બંધ ન ધયું. મારા વર્ગ શિક્ષક અને આચાર્ય શ્રી મને ખુબ ખીજાય।. તેમના બીકના લીથે મને તાવ પણ આવી ગયો હતો. અને બીજા દિવસે પણ હું શાળા જવા ત્યાર ન હતો. મારા પપ્પા એ મને ખુબ સમજાવ્યું અને ભવિષ્ય માં ક્યારેય આવી ભૂલ ના કરવી તે કહ્યું. હું શાળા ની દરેક પ્રવૃત્તિ માં ભાગ લાતી  અને તમા નંબર પણ લાવતી. 

હું જયારે છઠા ધોરણ  માં આવી ત્યારે મારા મિત્રો ઘણા વાથી ગયા હતા. જેમાં અમુક તોફાની પણ હતા. તોફાની મિત્રો સાથે રહી મારા તોફાન પણ વધવા લાગ્યા. અને અભ્યાસ માં હું નબળો પડતી રહી. શિક્ષક મારા પપ્પા ને ફરિયાદ કરી અને એ ફરિયાદ ને કારણે મારા માં ઘણું પરિવર્તન આવ્યું. માં તોફાની મિત્રોનો સાથ ચડી દીઠો અને ખુબજ ધ્યાન દઈ આભ્યાસ કરવા લાગ્યો. વાર્ષિક પરીક્ષા માં મારો બીજો નંબર આવ્યો.

શૈશવ માં વડીલો પાસે થી લાડ પ્યાર લેવો અનો અનેરો આનંદ હોય છે. કોઈ પણ પ્રકાર ની ચિંતા હોતી નથી. મિત્રો ની સાથે રહી ને અભ્યાસ કરવો, રમતો રમવી, મજાક મસ્તી કરવી આયુ બથું તો બાળપણ માજ શક્ય બને છે. હું જયારે બાલમંદિર માં હતો ત્યારે મને આકડો પણ ન આવડતો. એ અત્યારે યાદ કરું છુ તો ખુબ હસવું આવે છે. એકડો શીખતા મને પાકો એક મહિનો થયો  હતો.

ખરેખર બાળપણ માનવું જ જોઈએ. જો બાળપણ માં કોઈ આનંદ મસ્તી કાર્ય ન હોય તો કોઈ જાત નું સ્વર્ણ રહતું નથી. મિત્રો સાથે બસી ને જયારે આપણે આપણા  શેશાવ ના સંસ્મરણો  ને યાદ કરીએ છીએ ત્યારે ખુબ આનંદ આવે છે.

મારું શૈશવ મારો અમૂલ્ય ખાજોનો છે.

Pollution of Environment

                                   Environment is meant of trees, water etc. natural things. Nature is natural. It cannot made by man. So, we should take great care of nature. But, now a days as we use big vehicles there is pollution of air. Pollution means adding impurity to environment. If pollution continues the day is not far when earth will be a boiling pan and become a desert. Pure air is always need for inhalation. Smoke pollutes the air, It is the root of air pollution. If air we breath, Water we drink and the soil which produces our crops vegetables and crops. all become more and more impure. Then our chances of good health will be very less and less. Impure water from industries can be sent back for purification and then it can be used for irrigation purpose. We also have a minister to look after the environment.